Yatsı ezanı saat kaçta okunuyor? 3 Mart Balıkesir, Konya, Ankara, İzmir, İstanbul il il yatsı namazı vakitleri

İslam aleminde büyük öneme sahip olan ve on bir ayın sultanı olarak bilinen mübarek Ramazan ayında ilk günler geride kaldı. Oruç ibadetini yerine getirenler ezan saatlerini yakından takip ediyor. Yatsı namazına da az bir süre kalması nedeniyle, illere göre farklılık gösteren saatler Diyanet İşleri Başkanlığı’nın namaz vakitleri sayfasında yer alıyor. İşte 3 Mart 2025 tarihli il il yatsı ezanı saatleri.

Yatsı namazının vakti, akşam namazının vakti çıktıktan sonra başlar, “imsak” vaktine (tan yerinin ağarmaya başlamasına) kadar devam eder (Tahavi, Şerhu me‘ani’l-asar, 1/159 [957-959]). Yatsı namazı bu süre içinde herhangi bir vakitte kılınabilir. Bununla birlikte bazı alimler, bütün farz namazlarda olduğu gibi yatsı namazını da vaktinin ilk diliminde kılmanın Hz. Peygamber’in (s.a.s.) tavsiyesi gereğince daha faziletli olduğunu söylemişlerdir. Buna karşılık yine bazı rivayetlere dayanarak yatsı namazını gecenin biraz ilerleyen diliminde kılmanın daha uygun olduğunu söyleyen alimler de vardır (İbn Kudame, el-Muğni, 1/278).

Şafii mezhebine göre yatsı namazının vakti batı ufkundaki kızıllığın kaybolmasıyla başlar, tan yerinin ağarmasına kadar devam eder. Ancak bu mezhebe göre yatsı namazının vakti kendi içinde “faziletli”, “ihtiyari”, “cevaz” ve “özür” olmak üzere dörde ayrılır. Faziletli vakit, vaktin başında kılınmasıdır. İhtiyari vakit, gecenin ilk üçte bir vaktidir. Bundan sonra fecre kadarki vakit ise cevaz vaktidir. Bu vakitte yatsı namazını kılmak caiz ise de mekruhtur. Özür vakti ise yatsının cem-i takdim ile kılınacağı akşam namazı vaktidir (Nevevi, el-Mecmu’, 3/31).

Teravih namazına başlarken niyet ettikten sonra her selâm verişte yeniden niyet etmenin şart olup olmadığı konusunda Hanefî âlimleri farklı görüşlere sahiptir. Tercih edilen görüşe göre teravih namazı bir bütün olduğundan her iki veya dört rek’atta selâm verdikten sonra yeniden niyet etme zorunluluğu bulunmamaktadır (İbn Nüceym, el-Bahr, 2/74-75; el-Fetâva’l-Hindiyye, 1/117).